با توجه به توسعه شهرنشینی و رشد فزاینده شهرها، توجه به سنجش وضعیت موجود شهرها اهمیت فراوانی یافته است و از طرفی با توجه به تغییر دیدگاه ها از استاندارد گرایی صرف به دیدگاه های کیفی و مطرح شدن نظریه های جدید مانند توسعه پایدار، به جای دیدگاه های کلان اقتصادی و کالبدی، موضوعات کیفی زندگی مانند سرزندگی و نشاط مورد توجه قرار گرفتند، اما به این موضوعات به صورت عملی توجهی نمی شود و همواره مسائل کلان اقتصادی در اولویت قرار دارند. اما آنچه که در شهر بیش از هر حیطه ای با اهمیت است مسائل کالبدی و اقتصادی نیست، بلکه جریان زندگی شهری است که وضعیت و موجودیت شهر را تعیین می کند. در پرتو نفوذ این مفهوم رویکرد جدیدی در عرصه برنامه ریزی شهری به ویژه در کشورهای اروپایی و کانادا شکل گرفته است که معتقد است برنامه ریزی شهری علاوه بر توجه به اهداف کالبدی و اقتصادی، می بایست به نیازهای کیفی و روانی مردم در محیط زندگی شهری مانند شادی، احساس زیبایی، تعلق اجتماعی و ... پاسخ گو باشد و تاکید دارد که موفقیت یک اجتماع شهری خوب، نمی بایستی با سود اقتصادی سنجیده شود بلکه باید با پیشرفت و بهبود در خوشبختی و شادی شهروندان سنجیده شود. بر این اساس در این بخش "پرسشنامه شهر شاد" را ارائه می کنیم.
